Σε μια εποχή που ο κάθε ατάλαντος τενεκές αυτοανακηρύσσεται μείζων τεχνίτης (και έχουμε ουκ ολίγα τέτοια δείγματα στην Πιερία) ο Καλεβράς ήταν ο αντίποδας όλων αυτών: χαμηλών τόνων, εργατικός, με έργο αναγνωρισμένο σε όλη την Ελλάδα.
Κι όμως ουδέποτε ύψωσε τον τόνο της φωνής του για να ξεχωρίσει, ουδέποτε αισθάνθηκε ανώτερος ή καλύτερος. Εργασιομανής, χαιρόταν την ελευθερία που του έδινε η τέχνη του, η γλυπτική, όπως χαιρόταν και την δουλειά του σαν ένα απλό δείγμα πίστης και αφοσίωσης στις δυνάμεις της εργασίας και της ζωής.
Η γνωριμία του με τον περίφημο γλύπτη και δάσκαλό του Θανάση Απάρτη (1899-1972), μαθητή του Ροντέν με τη σειρά του, θα αποβεί καθοριστική κατά τα χρόνια των σπουδών του στη Σχολή Καλών Τεχνών (1962-1967) ύστερα από υποτροφία των καπνεργατικών ενώσεων.
Ο Καλεβράς σε διάστημα μισού αιώνα γόνιμης δημιουργίας αγάπησε και ύμνησε την ανθρώπινη μορφή. Είτε αυτές ήταν οι απλές μητέρες, τα παιδιά, η οικογένεια, είτε αυτές εκπροσωπούσαν την παλαιά παράδοση του έλληνα γλύπτη όπως αποτυπώθηκαν σε δεκάδες έργα του για μορφές και προσωπικότητες του παλαιότερου και νεότερου ελληνισμού: μακεδονομάχους, πόντιους αγωνιστές, σπουδαίους παιδαγωγούς, μορφές της μακεδονικής ιστορίας (από τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο μέχρι τους πρωτοπόρους παιδαγωγούς του 20ού αιώνα).Ο ουμανιστής Καλεβράς δεν τίμησε μόνο την ιστορία του τόπου του.
Τίμησε και αποκρυστάλλωσε και τη γυναικεία μορφή: μορφές μητρικής αγάπης, δομές της ερωτικής και οικογενειακής παστάδας, φιλία και επιθυμία, λείες και εύκαμπτες μορφές που θέλγουν το μάτι μας και ευφραίνουν τις αισθήσεις.Το έργο του Καλεβρά θα συνεχίζει να εμπνέει και να δροσίζει και άλλες γενιές.
Η Πιερία τού οφείλει πολλά. Κυρίως όμως του οφείλει το αυτονόητο, όπως μας το εκμυστηρεύτηκε τις τελευταίες ημέρες: την επιθυμία του να δει κάποτε το έργο του συγκεντρωμένο σε έναν χώρο στον Καταχά, στην Κατερίνη, στην Πιερία.
ΠΗΓΗ http://www.youtube.com/watch?v=ucGVCXo1-dw
